Sessiz fısıltıların hükmü sinemde
Yakar durur köz misali her an beni
Bir umut saklıdır gözbebeğimde
Arar durur dertli gönül şifa seni
Sanki bir zehirli ok değdi canıma
Her nefes bir sancı, her an bir yara
Düşürdün beni aşkın dert deryasına
Ne yapsam unutamam o kara gözleri
Yıllar geçti, izi kaldı kalbimde
Bir garip yolcu oldum gurbet ellerde
Gönlüm kan ağlar sensiz bu şehirde
Yazık ettin seven kalbe zalim sevgili
Senden gayrı yoktur hiç kimse gönlümde.
Bir yanıt yazın