Sessiz Çığlık

Suskunluğum, en derin çığlığımdır sana,
Duymadığın, anlamadığın, hissetmediğin.
Gözlerim, iki damla yaş, akar içime,
Sensizlik, boğazımda düğümlenen bir hıçkırık.
Bu aşk, dilsiz bir şarkı, söylenmeyen,
Kelimeler yetmez anlatmaya, acılar sığmaz.
Sen, en uzak liman, ben fırtınada kalmış gemi,
Dalgalarınla boğuşurum, rüzgârlarınla savrulurum.
Ne bir yardım eli uzanır, ne bir umut ışığı görünür,
Karanlıkta kaybolurum, çaresizce çırpınırım.
Her nefes bir isyan, her bakış bir sitem,
Ama sen görmezsin, duymazsın, bilmezsin.
Bu sessiz çığlığım yankılanır boşlukta,
Kimsesizliğimle baş başa kalırım bu aşkın enkazında.
Yüreğim kan ağlar, ruhum feryat eder,
Ama sesim çıkmaz, çıkamaz sana.
Ve bu sessiz çığlık, sonsuzluğa karışır,
Bir hayaletin fısıltısı gibi, duyulmayan.