Sessiz Bir Veda Anıtı

Biliyorum, artık aynı yağmurda ıslanmayacağız
Üstelik sen hep bambaşka bir mevsimdeydin benim için
Ne kadar yakın durduk, oysa yabancı iki kıyıydık;
Bakışlar, sözler, aramızda geçilmeyen sular gibi
Suskun uyandım, hep o anı düşündüm yine
Yalnız o veda, yalnız gözlerinin nemini
Sen Bayan Umutsuzluk, sen benim kayıp zamanım
Ben artık böyle yaşarım, bu duyguya tutsak düşeli
Şimdilerde bir gölge gibi dolaşıyorum tanıdık sokaklarda
Yoksa güçlü bir kadındım aslında, inan ki
Anımsamıyorum keyifle kahve içtiğimi o günden beri
Ve midem bulanır eski şarkıları duyduğumda
Kaç kez o köprüden geçtim sensiz, istemsizce;
Hangi yüzü görsem, sana benziyor sanki
Tek yanlı ayrılık insanı nasıl acımasızlaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin çoktan yoluna devam ettiğini
Aptalca ve seni yoran çabalarım oldu belki;
Affet, bir daha asla rahatsız etmem seni
Karşılaşmamak için bambaşka yollara saparım
Bu hiç de kolay değil, biliyorum
Alışırım seni uzaktan sevmeye, sessizce;
Bunun verdiği hüzün de yeter bana
Çeker giderim bu şehirden daha olmazsa,
Sensizliğin bir izi olur, bir anlamı olur belki
İnan belli etmem, seni hiç üzmem,
Son dileğimi de söyleyebilirim şimdi:
Bir sabah yazıyorum bu son satırları
Yalvarırım, hatırla beni sadece yağmurlu günlerde.