Sessiz Bir Çığlığın Anatomisi

Her duruş bir vedadır
Gidenin gölgesi kalır
Sözler unutulur, bakışlar değil
Yüzlerde biriken hüzün
Sonsuz bir aynadır.
Her veda yeni bir başlangıçtır dediler
Ama her başlangıçta eski bir yara izi
Nefes alışlar bile ağırlaşır zamanla
Sanki bir dağ taşınır içimizde
Gözler karardıkça silinir suretler
Kayıp bir yüzün izini sürer gibiyiz
Kendimizden bile saklanırız.
Ben bir suskunluk anıtıyım
Yıkılan hayallerin sesi
Yüreğimde saklı bir fırtına
Kimse bilmez, kimse duymaz.
Her çığlık bir sessizliktir aslında
Yankısı ruhumuzda büyüyen bir boşluk
Gidenlerin ardından tutulan bir matem
Gözyaşları dindikten sonra başlar asıl acı
Yarım kalmış bir şarkının notaları gibiyiz
Tamamlanması imkansız bir melodi
Her şey yarım, her şey eksik.
Sessizliğim bir ağıt gibidir
Duymayana sağır, anlayana derin
Gözlerimde saklıdır bütün hikayeler
Nefesim kesilir, kelimelerim kaybolur
Her veda bir parça koparır benden
Ve ben, sessiz bir çığlığın anatomisi.