Ben sabırla örülmüş bir duvarım artık
Her acıya, her kedere dayanır içim
Boşluğun ortasında bir umut ışığıyım
Yüreğimde biriken yılların tortusu
Her an biraz daha ağırlaştırır beni
Gözlerim uzaklara dalıp gider sessizce
Bir anlam ararım zamanın sonsuz akışında
Belki bir gün diner bu dinmeyen sancı
Belki bir gün güler yüzüm yeniden
Ama şimdi suskunum, çaresizim, yalnızım
Sessizliğimin derinliklerinde kaybolmuş
Kendimi arıyorum her geçen saniyede
Cehennemim sabrımla örülmüş bir diyar.
Sessiz Bekleyişin Hüznü
Bir yanıt yazın