Sahipsiz bir sokak kedisinin gözünden
şehre,
merhamet, korku ve biraz da
yeni açılmış konserve ton balığı ümidiyle bakan,
kalbi kırık, tüyleri mat,
mırıltısı sitem yüklü
bir yalnızlık geziniyor
derinlerde…
Hissetmek gerek bazen başkasının yükünü,
taşımak değil sadece, anlamak da marifet.
Yoksa boş bir aynada yansır kendi suretin,
kimse tanımaz seni, sen bile kendini.
Dokun ruhuna bir kimsesizin,
belki o zaman anlarsın
hayatın ne demek olduğunu.
Bir yanıt yazın