Sessizlik çökerken taş duvarlara,
Bir siren sesi yırtar perdeyi.
Beton gölgeler uzar yollara,
Her yüz yabancı, her kalp bir ney.
Büyür yalnızlık, sarar her yanı,
Bir umut kırıntısı, bir eski anı.
Yüksek binalar, soğuk aynalar,
Gözler kaybolur, ruhlar aralar.
Kalabalıkta bir garip telaş,
Kimse kimseyi duymaz, anlamaz.
Şehir, dev bir mezarlık gibi yavaş.
Yok mu bir ses,
Bir nefes,
Bir eş?
ŞEHRİN YALNIZ SİRENİ
Bir yanıt yazın