ŞEHRİN GÜLÜŞÜ

Şehrin siluetinde bir aydınlık her sabah,
Gönlümde yepyeni bir umutla merhaba.
Beton gökdelenler altında bu modern çağda,
Yüz yıllık yalnızlığı, bütün kederi bir arada
Bazen yansıtıyor grileşen kaldırımlardan,
Siliniyor eski zaman izleri yavaş yavaş aradan.
Sabahın köründe işe koşan adımların sesi,
Duyulur otobüslerde, tramvaylarda binbir neşesi.
Bir gülüş var, ne sıcak, ne tanıdık bir his bu!
Kalabalıkta kaybolan binlerce yüzün aynası dolu…
Her köşeden bu gülüş eski anılarla doludur;
O anılarla kurulmuş nice hayallerdendir.
Bu gürültüde kayboldukça karanlıkla umut
Yürüyor, durmadan, insan ve gülüş karışık;
Kimi metroda, kimi parkta buluşup her bankta,
Paylaşıyor, birbiri ardınca, hayatın akışında.
Şehrin kalbi her bir köşesinde atıyor,
Bu saatlerde şehir yeni bir güne başlıyor.