Beton yığın, göğe uzanır
Şehir uyur mu?
Yüzler suskun, ruhlar yanılır
Şehir uyur mu?
Ne ışık sönmüş, ne ses dinmiş
Her köşe başı bir sırra sinmiş
Umut tükenmiş, sevgi erinmiş
Şehir uyur mu?
Yoksa kabus mu?
Yalnızlık bir nehir olmuş
Karanlıkta akıyor
Şehir uyur mu?
Kalpler buz tutar
Güneşi arar
Şehir ağlar.
Bir yanıt yazın