Beton bir kalbin ritmi bu,
Egzoz dumanıyla bestelenmiş.
Korna sesleri yükselirken acı,
Bir senfoni değil, bir ağıt.
Kaosun içindeki düzen arayışı,
Armoniye hasret, çürüyen umut.
Aşklar asfaltta çiğnenir oldu,
Yalnızlık neon ışıklarında parlar.
Yüzler maskelerle gizlenirken,
Ruhlar beton duvarlara çarpar.
Yapay gülüşler, sahte sevinçler,
Bu şehir bir orkestra, çalan ayrılıklar.
Şehir Orkestrası
Bir yanıt yazın