Savrulan Düşler Atlası

Rüzgarın fısıltısıydı duyduğum, bir zamanlar
Uçup giden umutların ardından baktım usulca
Hayallerim savruldu, bir yaprak misali
Bilmediğim diyarlara, uzak iklimlere doğru
Yüreğimde bir sızı kaldı, dindiremediğim.
Yolculuk uzun, engeller aşılmaz sanılırken
Hatıralar birer birer canlandı zihnimde
Kimi tatlı, kimi acı, hepsi birer iz bıraktı
Yüzümde beliren çizgiler, geçmişin aynası gibi
Kaybolan yılların yükü omuzlarımda
Rüzgarın şarkısı değişti, hüzünlü bir melodiye döndü
Gözlerim uzaklara daldı, bir daha dönmemecesine.
Abadi bir sessizlik çöktü
Yalnızlığım derinleşti, içimde bir boşluk büyüdü
Rüzgarın sesinden başka bir şey duyamaz oldum.
Ne kaldı geriye, bir avuç kül, bir tutam anı
Kaybolan düşlerin peşinden gitmek nafile çaba
Belki de kabullenmek gerek, değişen zamanı
Yeniden başlamak mümkün mü, bilemiyorum
Yüreğimde bir umut ışığı yanıp sönüyor
Rüzgarın yönü değişecek mi, bekleyip göreceğiz
Belki de yeni bir dünya kurulur, savrulan düşler atlasında.