Duman tütüyor kimsesiz hanelerden
Yorgun askerlerin üstüne molozların üstüne
Gökyüzü kasvetli ve puslu gri kentlerde
Ölüme doğru çaresiz en yırtık kara bayraklar
Bu hüzündür paylaştığımız kirli meydanlarda
Yıkık dökük elleri ve solgun yüzleri
Mülteci değil çocuklar parklarda
Karanlık gecelerde ve bomboş caddelerde
Kirli hayalleri ama yalnız ve kimsesiz
Duman tütüyor harabe evlerden sokaklara sokaklara
Yitik umutları yırtık eski giysilerde
Duman tütüyor bacalardan sessizce
Boyanır kararmış gökler salı gecesi
Bir silah bir oyuncak bir fotoğraf karesi
Büyüdükçe böyle yalnız dünyaları
Savaş Kentleri
Bir yanıt yazın