Bir sır perdesi inerken gözden usulca,
Aydınlıklar eriyip kaybolur boşlukta.
Belki de her şey bir yanılsama, bir oyun,
Gerçek saklı bir köşede, bilinmez, suskun.
Yüzler değişir, anlamlar kayar zamandan,
Bir ihtimal kalır elde, tutunmak için andan.
Sessiz bir fısıltı gibi dolaşır içimde,
Belki de umut sandığım, dipsiz bir kuyu yine.
Her yeni gün bir bilmece, çözülmeyi bekler,
Her bakış bir soru işareti, yanıtı gizler.
Yalnızlık bir liman, sığınılır bazen oraya,
Ama özlem de vurur kıyıya, durmadan, inatla.
Gerçeği aramak yorucu, yıpratıcı bir savaş,
Belki de en iyisi bırakmaktır kendini akışa,
Belki de sır, çözülmekten çok, yaşamaktır onunla.
Kabullenmek değil mi, en büyük cesaret aslında?
Bilmem, çözemedim henüz, bu karmaşık denklemde,
Kayboldum kendi içimde, dipsiz bir evrende.
Bir yanıt yazın