Rüyadan Uyanış

Sıradanlığı giyindim, sokakta yürüyorum,
Kalabalıkta kaybolan bir siluetim sadece.
Düşlerim vardı, göklere uzanan,
Şimdi yerle bir olmuş, toz toprak içinde.
Ruhum prangalı, bedenimse ağır aksak,
Yine de umut, bir ışık sızar perdeden.
Ne mümkün ki silkelenmek,
Zamanın amansız çarkında,
Yeniden doğmak.
Gözlerimde biriken yaşlar sel olur akar,
Yüzümde maske, sahte gülümsemeler.
Yalanlar söylerim kendime her gün,
Hayatın acı reçetesini içerim,
Suskun, kimsesiz ve yalnızım.
Ama bilirim ki bir gün değişecek her şey,
Karanlık aydınlığa dönecek elbet.
Düşler yeniden yeşerecek içimde,
Sıradanlık zırhımdan sıyrılacağım,
Haykıracağım dünyaya varlığımı,
Ve yeniden seveceğim yaşamayı.