Gönül bir şehirdir, duvarları yıktıkça uzar;
Sonsuzluğa açılan bir kapı, bazen bir sırça,
Her kırık, bir hatıra, her yara bir mezar.
Aşkın gölgesi düşer, kalır bir parça.
Her bakış bir aynadır, ruhu yansıtır durmadan,
Gözler ki, derin kuyular, dipsiz bir deniz;
Saklı kalmış fısıltılar, dilden anlamadan,
Bir ömür sürer bu yolculuk, bitmez.
Ten bir kafestir, ruh kuşu çırpınır içinde,
Uçmak ister, özgürlüğe kanat açmak için;
Bazen bir rüyadır, bazen gerçeğin ta kendisi.
Aşk bir yangındır, kül eder benliğini;
Ve biz, bu dumanlar arasında kaybolanlar,
Ruhun izdüşümünde ararız kendimizi.
Bir yanıt yazın