Ruhuma Çarpan Yabancı

Yüzüme düşen gölge, bir başkası mıydı o?
Yoksa içimde büyüyen, eski bir tanıdık mı?
Gözlerimde beliren, yabancı bir ışıltı mıydı?
Kim bu ben, aynada gördüğüm, yabancı suret?
Her gün biraz daha kaybolan, eski benliğim nerede?
Ruhumun derinliklerinde saklanan, sırları kim çözecek?
Kalbimde yankılanan, sessiz bir fısıltı duyuyorum,
Tanıdık ama çözemediğim, bir şarkının melodisi gibi.
Kendime yabancılaştığım bu labirentte yolumu arıyorum,
Bir zamanlar güldüğüm şeylere şimdi anlamsız bakıyorum.
Dün sevdiğim renkler solgun, yeni bir palet arıyorum,
Eski defterleri kapatıp, yepyeni bir hikaye yazmak istiyorum,
Belki de bu yabancı, beni kendime daha çok yaklaştıracak.
Yüzümdeki çizgilerde biriken anılar, beni ele veriyor,
Geçmişin yükünü taşıyan omuzlarım, yorgun düşüyor.
Her aynaya baktığımda, farklı bir yüz görüyorum,
Kimliğimin parçaları savrulmuş, bir araya gelmiyor.
Belki de bu karmaşa, beni daha güçlü kılacak,
Yabancı olanla barışıp, kendimi yeniden tanımlayacağım,
Küllerimden doğup, yepyeni bir ben yaratacağım.
Ruhuma çarpan yabancı, aslında bendim belki de,
Yıllar içinde değişen, dönüşen, bambaşka biri.
Maskelerim düşerken, gerçek yüzüm ortaya çıkıyor,
Kabuklarımı kırarak, özgürlüğüme kavuşuyorum.
Bu yolculuk zorlu olsa da, sonunda aydınlığa varacağım,
Kendimi yeniden keşfederek, hayatıma yeni bir anlam katacağım,
Ve bu yabancı suretle barışıp, kendimi sevmeyi öğreneceğim.