Ruhuma Bir Nefes Ver

Yoruldum bu kalabalıklardan inan
Bir ışık tut bilinmezler ardında
Kayboldum aynalarda, sil baştan
Gönlümde bir fırtına beni savuruyor
Aklım firarda, ruhum bir gölge sanki
Ne kadar uzak kendimden, bilmiyorum
Belki de en karanlık dehlizdeyim
Bir el uzat ne olur, beni buluyor
Sessizliğin yankısı vuruyor yüzüme
Bir sığınak, bir liman arıyorum
Yalanlardan, riyalardan uzakta
Kendime dönmek istiyorum
Bir umut yeşert içimde, bir filiz olsun
Kır zincirlerimi, beni özgür bırak
Bir nefes ver, yeniden doğayım
Sessiz çığlıklarımı duy artık
Yüzümde beliren çizgiler kaybolsun
Beni sar, beni anla, bana dokun
Bazan hayat bir labirent gibi uzar gider
Çıkış yolu yokmuş gibi hissederim
İşte öyleyim, kaybolmuşum derinde
En saf halinle, en masum niyetinle
Bana bir nefes ver, beni hayata döndür
Bir mucize yarat, yeniden seveyim