Bulaştın be canımın içi
Bulaştın sonunda şu beton grisi ruhuma
Yağlı boya fırçasıyla
o bitmek bilmez telaşından
Renk cümbüşü yükseliyor şimdi
solgun yüzümde
Kaybolan yok sen gibi canlı
Tekdüze kaderinden
Açtın içimde ne varsa
Gizli kalmış tüm renkleri, sesleri
Bir orkestra gibi
Çağladın gönlümde
Gökkuşağı köprüler kurdun
kimsenin geçemediği
Umutsuzluğumun üstünden
Sonsuz bir tuval oldum
Senin elinde sadece
Ressam Paletiyle
Bir yanıt yazın