Renkler, birbirlerine karışarak yeni bir anlam doğururlar.
Görünür olan, görünmeyenin aynasıdır aslında.
Her ton, bir hikaye fısıldar, duyabilene.
Kırmızı, tutkunun kanıtı, bir yangının ilk kıvılcımı.
Mavi, sonsuzluğun yankısı, bir denizin derin sessizliği.
Yeşil, umudun vaadi, baharın ilk nefesi.
Renkler suskun konuşurlar.
Gözler görür, yürek anlar.
Kimisi coşkuyu taşır, kimisi hüznü.
Hepsi bir bütünün parçasıdır.
Uyumsuzlukta ahenk gizlidir.
Zıtlıklar birleşir, yeni bir dünya yaratılır.
Gökkuşağı, bu sırrın en güzel kanıtıdır.
Renklerin dili evrenseldir.
Her kültürde farklı yorumlanır,
Fakat özünde aynı duyguları barındırır.
Renkler, hayatın anlamıdır.
Onlarla başlarız, onlarla biteriz.
Bir yanıt yazın