Puslu Sabahlar

Sis çökmüş ovalar üstüne
Belirsizlik sarmış dört yanı
Yolcular kaybolmuş izine
Ne ses var, ne bir cananı
Sadece pus var her yerde
Umutsuzluk sinmiş toprağa
Güneş bile saklar yüzünü
Her adım bir bilinmezliğe çağrı
Kimse bilmez sonunu
Kimse görmez önünü
Yol uzar gider sonsuza dek
Puslu sabahların hüznü çöker içime.