Puslu Anlar

Bir yıldız kaydı içimden, sessizce düştü yere,
Sisli bir sabah vakti, yalnızlık çöktü şehre.
Diyorlar ki: “Her şey geçer, zamanla diner acı,”
Lakin bu puslu anlar, kalpte bırakır bir sancı.
Gönül ister ki bir el uzansın karanlıktan,
Bir nefeslik umut versin, kurtarsın bu yalnızlıktan.
Ama nerde o eski dostluklar, o sıcak sözler?
Herkes kendi derdinde, kendi yolunda, kendi izler.
Bir zamanlar gülerdik, koşardık birlikte neşeyle,
Şimdi ise yabancıyız birbirimize, ayrı düşmüşüz epeyce.
Belki de suç bizde, belki de dünya değişti,
Bilemem ki, bu sis perdesi ne zaman kalkacak içimden.
Yine de umut var içimde, bir ışık beklerim uzaktan,
Belki bir gün bu puslu anlar dağılır, güneş doğar yeniden.
Unutma, ey gönül! Her gecenin sabahı vardır,
Ve her kışın sonunda, bahar mutlaka yakındır.