Paslı Hançer

Zehirli bir çağ bu, vicdanlar küflenmiş raflarda,
Yalan dolan bir derya, dürüstlük kayıp sahrada.
Sevgi bir maske olmuş, nefret gizli suretinde,
Her kalp bir zindan olmuş, aşkın hürriyeti nerede?
Gözyaşı dökülür elbet, kan revan içinde her yer,
Saadet bir hayal oldu, zulmet sarmış dört bir nefer,
İnsanlık bir sınavda, kaybediyor yavaş yavaş.
Ahlak bir gölge gibi, kaçıyor ışıktan daima,
Menfaat bir put olmuş, tapınılır her sefa.
Eşitlik bir yalandan ibaret, adalet kör bir kuyu,
Herkes kendi derdinde, unutmuş insanlık soyu.
Umut bir kıvılcım olsa, yeşertir mi bu çölü?
İnanmak zor gelir artık, bu karanlıklar ölümü.
Ne kaldı geriye, bir enkaz yığını,
Belki de bir mucize, değiştirir bu çağın rengini.
Umutsuzluk bir zehir, öldürür içten içe,
Direnmek gerek elbet, düşsek de bin bir güçlüğe.