Öteki Bahar

bir serçenin kanadına tutunurken
evren bir yere açılmaz
dışarda
kırık aynalara düşer
ansızın bir öğlen vakti
her yersiz arayışın temeli
yanılsama
ve yanılsama
çok puslu bir coğrafyadır
evren bir yere açılmaz
o bir dağılma biçimidir
evren yoluyla gidebilir düşe
evrenden kaybolabilir sessizce
ve ömür geçebilir evrenden evvel
ama evren bir yere açılmaz
o bir dağılma biçimidir
beklemek
boş bir sandalyede dinlenmektir
düşünce zamandan hızlıysa
geç kalınmalıdır
vuslat kelimesine
bir şairde de rastlayabilirsin
bir cellatta da
kalbin acımaz
bir çiçeğin kuruduğunu görünce
o bir kabullenme biçimidir
ama ürkersin
ölümün sevdiği şarkılardan
heykel yaparsın gölgeden
evren bir yere açılmaz
o bir ayrılık biçimidir
her gerçeği istersin hayattan
oysa ölümle yaşam arası
uzun meçhul ıssız bir an
bir yere açılmaz
o bir kaybolma biçimidir
iyi bayramlar denmez bir küsküne
söylenemez çünkü
çok bayram bir ömürde
dost denmez her gelene
herkes o evin sakini olmayabilir
hiç bir misafir
uğradığı evi sevmez aslında
evren bir yere açılmaz
o bir unutma biçimidir
yalnız bir masanın sessizliğinde