Bu bir ağıt: –
Beton duvarlarda
Yalnızlığı demleyenlerin ağıtı!
Bu bir çığlık:-
Paslı bir zincir çığlığı!
Sıkılıyor;
Acımasız; gri bir kuşatma gibi sarıyor
karanlık ruhlarında
yorgun omuzları çökmüş insanların!
Ben de gördüm o insanları,
ben de duydum o çığlığı,
ben de onlarla
kayboluşa giden
köprüden
geçtim!
Ben de demledim beton duvarlarda yalnızlığı.
Ben de yaktım o ağıtı!
Yüreğimiz sessizlikten aldı ağırlığını;
körelmiş umutların paslı kilidini
kırarak
uyandık!
Doğrulduk;
fırtınalı sessizliğe tutunduk!.
Yaralardan
yaralarla açılan kapılar
çarpar durur hayalet şehirlerde.
Küflenmiş hayaller kamçılıyor
yere serilen bedenleri!
Yükseliş var
geleceğe yükseliş!
Geleceği kuracağız
geleceğin kuruluşu yakın!
Bir yanıt yazın