ÖFKELENME SAATİ

İkimiz birden bitebiliriz öfkelenme saati
Şu tutuşmuş anlardan şu kırık dökük sözlerden
Düşen maskelerden yalan gülüşlerden
Durmadan biriktirdiğim şu kinimi al uzaklaştır
Şu titreyen asi ruhumu sakinleştir
Bu köprüleri yak bu gemileri de bunları da
Öfkelenme saati

Bir daha asla gelmeyiz öfkelenme saati
Gidecek yerimiz yok deriz bağırırız
Bu sessizlik böyle kötü affet beni Tanrım
Herkes sussun kötü oluyor boğuluyorum
Zenginler fakirler sevenler terk edenler sussun
Herkes sussun bir seni susturmam bir de ben susmam
Herkes yokken biz kalırız biz susmayalım
Nasıl olsa kırgınız nasıl olsa küseriz boşluklarda
Beni duy öfkelenme saati

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum öfkelenme saati
Tuttukça kaybediyorum yalnızlaşıyorum
Bu senin eski zaman gözlerin suçlu gibi aynalar gibi
Sızılarım dinsin diye bakıyorum dinmiyor
Seni sildim bu karanlık yere getirdim
Sayısız umudun vardı bir bir söndürdüm
Bana dönmesin diye bir bir söndürdüm
Şimdi tren gelir biner gideriz
Dönülecek bir yer yok imkansız
Bir ellerin bir ellerim yetmez belli yetmez
Seni sildim benden ayırdım durma kendini yok et
Durma kendini yok et.