Sessiz Bir Veda
Bir akşam hüznü gibi inerdi yüzüne o an,
Sanki ruhun bir köşesi karanlığa çekilir.
Kent kalabalığı uğultusu arasında,
Bir kayıp yankılanır boşlukta.
Yüzünde bir matem.
Uzakta yanan bir mum alevi gibiydi umut,
Titrek bir ışık, sönmeye mahkum.
Gözlerinde geçmişin hayaletleri dans eder,
Her biri bir pişmanlık, bir yarım kalmışlık.
Sanki bütün kayıplar bir araya gelir o bakışta,
Zamansız bir ayrılığın acısı saklı.
Yürekte derin bir hüzün.
Uzaklara kaçmak istersin bazen,
Bu acıdan, bu kederden.
Ama bilirsin ki nereye gidersen git,
Matemin rengi seninle gelir.
Bir gölge gibi takip eder seni,
Sonsuza dek.
Bir yanıt yazın