Bir kırılgan heyecan sardı beni,
Geçmişin gölgesi düştü yüzüme.
Hatıralar birer birer silindi,
Aşkın ateşi söndü içimde,
Yalnızlık şarkısı kaldı geriye.
Ruhumda bir fırtına koparken,
Yapayalnızım bu kalabalıkta.
Umutlarım birer birer kaybolurken,
Zamânın acımasız nehrinde,
Kaybettim tüm izleri, anıları, düşleri
Ayrılık rüzgarları eserken tenimde,
Düştüm yaprak gibi sarı, solgun yere.
Yitirdim artık yolları, yönleri,
Gelecek sis perdesiyle örtülü.
Yüreğimde derin bir boşluk var,
Yalnızlık ruhumu esir aldı,
Sessiz çığlıklarım yankılanır durur.
Gözlerim uzaklara dalıp giderken,
Belki bir gün yeniden başlarım.
Umut yeşerir mi bilinmez ama,
Yaşamak direnmektir her şeye rağmen,
Bir umutla beklerim belki baharı.
Bir yanıt yazın