Kimi için bitmemiş bir düş kimi içinse yarım
Ama akıp gider işte hayat denen bu sancı
Kimi tutunur sıkıca kimi bırakır kendini boşluğa
Tekerrür eder durur saatlerin sesi
Unutulacak elbet bir gün her şey
Yüzleşeceksin kendi yalnızlığınla en sonunda
Yürüdüğün her sokak bir anı biriktirir
Biriktikçe ağırlaşır adımların
Kimi döner geriye kimi ilerler umutla
Her köşe başında bir hayal kırıklığı
Boğulacaksın o anıların selinde
Anılar da bizim içimizde saklı
Göztepe’nin hüznünde
Yalnızlığın kıyısında
Bir kum saati misali
Eriyor ömür yavaşça
Sessizce…
Kum Saati Melankolisi
Bir yanıt yazın