Küllükte Son Fırtına

Bir soluk, incecik bir çizgi gibi
Yüzümün haritasında kayboluyor.
Küllükte son fırtına, savruluyor kül rengi anılar.
Bir sigara daha yakıyorum, telaşlı ellerimle.
Camdan dışarı bakıyorum, beton bir orman.
Her bina bir mezar taşı, her pencere bir göz.
Bir sokak lambası yanıyor, titrek bir umut gibi.
Saatler geçiyor, geçmiyor sanki.
Düşüncelerim dolaşıyor, labirent misali.
Yarın ne olacak, kim bilebilir?
Belki güneş doğacak, belki de kar yağacak.
Bir ihtimal daha var, unutulmuş bir şarkı gibi.
Kalbim sıkışıyor, bir kuşun kanadı gibi.
Bir soluk daha alıyorum, derin ve yavaş.
Kendime bir söz veriyorum, vazgeçmeyeceğim.
Bir umut ışığı görüyorum, uzakta bir yerde.
Belki de sadece bir yanılsama, bilmiyorum.
Ama inanmak istiyorum, bir mucize olacak.
Bir soluk daha, son bir gayret.