Küllenen Hatıra

Yine bir akşam, loş bir hüzün sardı şehri,
Hatıralar bir bir canlandı zihnimde.
Eski bir şarkı, bir kırık tebessüm belirdi,
Yalnızlığım katlandı içimde derinden.
Ah, o günler, bir daha geri gelmeyecek mi?
Geçmişin izleri silinmiyor kolay kolay,
Her köşe başında bir anı saklı sanki.
Kaybolmuş bir aşkın yankısıdır bu,
Sessizce fısıldar, kalbimi yakar durmadan.
Bir zamanlar ne çok umut vardı içimde,
Şimdi külleri savruluyor rüzgarda.
Belki de kabullenmek gerek olanı,
Geçmişi bırakıp yarına bakmalı.
Ama nasıl unutulur o güzel anlar,
O sıcak gülüş, o masum bakışlar?
Bir rüya gibiydi, bitti ansızın.
Yine de umut var içimde,
Yeni bir başlangıç belki de…
Kim bilir, belki de yeniden severim.
Hayat devam ediyor, acısıyla tatlısıyla,
Yeniden doğmak mümkün, her yeni günde.
Küllenen hatıralar, birer ders gibi artık,
Geçmişten ders alıp geleceğe yürümeli.
Belki de en güzel aşklar, en büyük acılardan doğar,
Kim bilir, belki de yakındır o mucize.