Kül Rengi Mabet

Sessizlik bir yankı, kalbin enkazı
Aşkın sonu, bir hiçliğin başlangıcı
Kendini aramak, kaybolmakla eş değer
Yüzleşme vakti, aynaların dilinden
Gölgeler dans ediyor, geçmişin izleriyle
Şüphe bir zehir, ruhu kemiriyor
Umut bir yanılsama, belki de bir mucize
Yalnızlık bir sığınak, kalabalıklardan uzak
Gözyaşları bir nehir, acıları taşıyor
Hatıralar canlanıyor, birer birer siliniyor
Zaman bir düşman, her şeyi değiştiriyor
Vicdan bir yargıç, suçluyu arıyor
Öfke bir yangın, her şeyi yakıp yıkıyor
Pişmanlık bir yük, taşınması zor
Affetmek bir erdem, belki de bir kurtuluş
Hayat bir sınav, her gün yeniden başlıyor
Yeniden doğmak, küllerinden yükselmek