Kül İzleri

Alev söndü çoktan,
Geride kaldı is kokusu,
Bir de belirsiz bir sancı.
Yangın yeri şimdi kalbim,
Savrulmuş her duygu,
Aşkın ilk kıvılcımı.
Küller savrulur rüzgarda,
Anılar canlanır bir an,
Sonra kaybolur sislerde,
Yeniden yalnızlık.
Bir tebessüm belirir,
Geçmişe bir veda,
Yeni başlangıçlara.
Belki bir gün yeniden yanar,
Aynı ateş, başka bir bedende,
Belki de söner sonsuza dek,
Yalnızlığın derin sularında,
Küllerimden doğacak bir umutla,
Yeni bir aşkın tohumunu bekleyerek.