Krom Yalnızlık

I
Gözlerinde biriken gri,
Ne şehre, ne göğe benzer,
Sadece bir hal.
II
Sustum, anladım, geçtim;
Bitti demedim, diyemedim,
Öylece kaldı.
III
Bir renkti sadece,
Kaybolan hayatın içinde,
Hatırlanmaz artık.
IV
Sessizce aktı zaman,
Kadeh kırıldı, şarap döküldü,
Bir şarkı yarım kaldı.
Kimse bilmez, kimse anlamaz,
Bu krom yalnızlığı.