Betonun altında yeşeren bir inat,
Çatlaktan sızan yağmurla
S U S A M I Ş bir ömür.
Gökdelen gölgesinde unuttuk toprağı,
Ayaklarımız asfalta yapışmış,
K O P A R M A K mı zor?
Tam biz de göğe doğru yükselirken
Çürüyen düşlerimizle,
Görmez miyiz o betonu delen filizi!
Bir avuç toprakla başlayan bir dünya,
Haklılar, unutmazlar elbet ama…
Kök ne garip şeymiş meğer, D E R İ N D E !
Beton çiçeği açar mı, bekleyelim.
Kök Sancıları
Bir yanıt yazın