Gün batımına karşı, yaz sonu vakti;
Bir nehir kenarında, eski bir bankta;
Sadece bende değil, bu yorgunluk hali;
Su da durgun, gökyüzü de aynı;
Bir tuhaf, yaprakların düşüşü.
Bakma yalnızlığıma, sessizliğime;
-Gün batımına karşı, yaz sonu vakti-
Benim de umutlarım oldu bir zamanlar.
Aşk dediler, sevgi dediler, bağlandım;
Zamanla öğreniyor insan yalnızlığı.
Severiz diye avutuyoruz kendimizi?
Ne verdik, ne aldık bu kısacık ömürde
Hayal kırıklığından başka?
Unutunca hatalarımızdan arınırız,
Unutunca belki yeniden sevebiliriz;
Aşk dediler, sevgi dediler, bağlandım,
Hepsini unuturuz.
Bir yanıt yazın