Gönül göçü bu, nereye konsam?
Kısmetim nerde, ben onu sorsam?
Yol uzun, yorgun, yine de yolsam.
Bir işaret bekler, durur yüreğim,
Akıl dersen, karışmış toprağa.
Ne umut var, ne bir dileğim,
Kader ağlarını örerken bana,
Bir ses duyarım, derinden gelen,
“Aradığın sende, dön kendine”,
Kısmetin izi içindedir senin.
Ne varlıkta buldum, ne yoklukta,
Kısmetim saklı, kendi özümde.
Yaralarım kabuk bağlarken,
Bir ışık belirir, derinden gelen,
“Korkma yürü, kader seninle”,
Kısmetin yolu, içindedir senin,
Aşk ile sabret, bulursun elbet.
Gözlerim kapalı, gönlüm açık,
Kısmetim seninle, ben hazırım artık.
Düştüm kalktım, öğrendim bin ders,
Kısmetim benimle, içimde bir ses,
Yürüyorum işte, aşkla, umutla.
Kısmetin İzinde
Bir yanıt yazın