Gün bitti, gölgeler uzadı yine
Yorgun adımlar düştü şehrin izine
Bir hasret çöktü bu garip sineme
Ne yapsam, gitmiyor gönlümün derdi
Bu sensiz akşamlar bitmiyor artık
Yüzümde biriken yalan gülüşler
Saklarım içimde dinmeyen küskünlüğü
Umutlarım kaldı eski bir şehirde
Büyüttüğüm çocukluğum gibi
Unutulmuş bir köşe gibi
Kimsesiz sokaklarda yankılanan sesim
Bir şarkı mırıldanır, kalbimde gizli
Ne bir dost var, ne bir tanıdık sima
Gözlerim arar, bir ışık huzmesi
Yine de pes etmem, hayat devam eder
Her şeye rağmen gülümserim işte
Ben böyleyim, kendimle barışığım
Bir yağmur başlar, ıslatır anıları
Düşlerim kaybolur, karanlıkta yine
Yüreğimde bir sızı, dinmeyen acı
Bu şehirde yalnızım, yapayalnızım ben
Ama umudumu yitirmem asla
Yarınlar güzel olacak derim kendi kendime
Ben böyle teselli ederim kendimi işte
Kirpiklerimde Bir Şehir
Bir yanıt yazın