Kirpik Uçlarına Asılı Veda

Biliyorum bu bir ayrılık türküsü, çalınan
Ve sen çoktan başka limanlara yelken açtın
Ben ise kıyıda, gözlerim dolmuş bir halde
Ardından bakakaldım, bir gemi silueti gibi
Kayboluşunu seyrettim engin denizlerde
Ne tuhaf, bir zamanlar sığındığım omuz
Şimdi yabancı bir şehir kadar uzak bana
Oysa ne hayaller kurmuştuk birlikte
Yıldızlar şahit, ay ışığı yol gösteren
Şimdi her yağmur, bir anı getiriyor aklıma
Islak kaldırımlarda yürüyüşümüz, kahkahalarımız
Her damla, bir gözyaşı olup akıyor içime
Sensizliğin soğuk rüzgarı, ruhumu okşuyor
Unutulmuş şarkılar çalıyor kulaklarımda
Her nota, bir veda busesi sanki dudaklarından
Çaresizce suskunluğuma gömülüyorum
Belki de hiç olmamıştık biz, bir yanılsamaydık
Sadece bir düş, sabahın ilk ışıklarıyla kaybolan
Kabullenmek zor olsa da, gidiyorum buralardan
Hatıraların izini silmek mümkün olmasa bile
Yeni bir başlangıç, belki de tek çare
Gözyaşlarımı alıp, umutla yürüyorum bilinmeze.