Düşündün, uyandım sandım.
Yanılmışım, gördüm.
Bana ördüğün duvarları,
Ben yine seni ördüm.
Oysa ne çok heveslenmiştim.
Ne de güzel gülmüştüm.
Senin için kurduğum hayalleri,
Tek tek silmiştim.
Şimdi bakıyorum da,
Ne kadar boşmuşuz aslında.
Birbirimize verdiğimiz sözler,
Yalanmış aslında.
Belki de kabullenmek gerek,
Bazen bazı şeyler bitmeli.
Yeni başlangıçlar için,
Eskiler gitmeli.
Bir yanıt yazın