Kırılma Anı

O “kırılma anı”
Sarmış her yanı sanki
Puslu bir ayna gibi
Hiçbir şey net değil
Belki de size öyle geliyor
İçinizden bakarken aleme.
İnişler ve çıkışlar
Düğümler ve çözülmeler
Yansıtır ondan size her renk
Düşürülmüş bir maskeden öte.
Umut, teselli–bir kuş kanat çırptı içerde–
Çok uzaklarda bir ses
Bekleyişin sessizliği–değerse–
Sürsün bir süre böyle–ne önemi var–
Beslesin ruhunuzu o tanıdık hüzün.
Gelecekte, dediniz–ama hangi yönde–
Kim bilir, belki de çoktan geçti
Yaşanmamış hayatların yası
Saklıdır hüznü o “kırılma anı”nda.
“Kırılma anı” geçer belki–ne güzel–
“Kırılma anı” mıydı, nasıl–unuttum–
Gerisi sıradan günler
Belki de hazırlıktır o “kırılma anı”na hepsi.