Kırılgan Pasaj

beklemenin
bir cam kırığı gibi içe işlediği bu vakittir
sen parmaklarını şehir ışıklarında gezdirirsin
ışıklar senin ruhunda titreşirler
sessizlik seni boğar
bence açıktır
kayıp adreslerin ardında saklı hüznün
senin çoktan unutulduğun
bence açıktır
ellerin muhakkak yorgun elleridir
hep yarım kalmış şarkılar fısıldarsın
onlar neden daima ayrılık şarkılarıdır
kaçışlardan bahseder
gri asfaltta solgun bir umut gibi kaybolan
kaçışlardan
ve terk edilmiş parklardan bahseder
kimsesiz sessiz parklardan
gökyüzünde silik bir yıldızın düştüğünü görürsün
sen aniden kaybolursun
gözlerinin nemi
bence açıktır
elinde değildir yalnızlığın pençesinde kıvranmak
kasım’dan itibaren sabahlar pusludur soğuktur
hatıralar çoğalır içini kaplar
hatıraların üstüne pişmanlıklar çöker
pişmanlıkların üstüne unutuşun gölgesi düşer
bir gölge bir gölgenin peşinden gider
gölgelerin kaybolduğu yer
bence açıktır
karanlıkta bir şeyler erir kaybolur
uzaktan tanıdık ağlayışlar duyulur
sen parmaklarını şehir ışıklarında gezdirirsin
elin hayallerimi boğar
bilirsin
sen parmaklarını şehir ışıklarında gezdirirsin