Tutunamadan kavradığım
bir kum saatiydi belki de
zamandan çaldığım her zerre
başka bir boşluğa aktı usulca
avuçlarımda beliren oylum
geçmişin silinmez gölgesi
vurgun yemiş bir deniz kabuğu
Kimsesiz bir kıyıda buldum kendimi
aynı yüzü taşıyan binlerce maske
yüzüme yapışan acı bir tebessüm
yeni bir başlangıcın zehirli tohumu
oysa ben sadece var olmak istedim
çözülmeyen bir denklemin içinde.
Kırılgan Döngüler
Bir yanıt yazın