Kırılgan Ahenk

Önce, sonsuz sandım her sesi.
Sonra, boşlukta duydum nefesi.
Rüzgarla geldi,
Yok olup gitti-bir hevesi.
Şimdi, bir telaş
Bir koşuşturma…
Bütün şarkılar yarım kaldı.
Bütün sözler boşa harcandı.
Ahenk kayboldu,
Geriye kalan, bir acı çığlığı
Bir sessizlik armağanı.
Umut vardı, heves vardı, aşk vardı.
Hepsi yalan, hepsi sahte, hepsi bir oyundu.
Gözyaşları dindi, acılar unutuldu.
Şimdi ne kaldı geriye, bir sor kendine.
Kırık bir kalp, bir de boş bir hayat hikayesi.
Sonsuz sandığın, şimdi bir hiç oldu.
Yaralar kabuk bağladı, izleri kaldı.
Gülüşler sahte, gözler yorgun artık.
Hayat devam ediyor, ama nasıl?
Kırık dökük, eksik, yarım yamalak.
Ahenk bozuldu, bir daha düzelmez.
Eskisi gibi olmaz, asla olmaz.