Gecikmiş bir vapur yanaşıyor iskeleye
Rüzgar dağıtıyor saçlarımı usulca
Denizin yansıması siliniyor yüzümde
Yokluğunun ağırlığı vuruyor her bir dalgada
Bir liman yalnızlığı çöküyor içime.
Kaybolmuş bir pusula misali savruluyorum
Adımlarımı takip eden gölgeler çoğalıyor
Kararlılık bir serap gibi uzaklaşıyor benden
Yüreğimde yankılanan çığlıklar susmuyor
Umutsuzluğun pençesinde kıvranıyorum.
Sessiz bir çığlık bu
Boğuluyorum derinde
Sonsuz bir boşlukta.
Kırılgan Ağıtlar
Bir yanıt yazın