Kırık Vazo

Yine bir gün devrildi ömürden
Saatler tik tak eder durmadan
Döküldü yapraklar, soldu hevesim
Yüzüm asık, küskünüm kaderden
Bir kırık vazo gibi yüreğim
Toplamak zor, dağıldı her şeyim.
Anılar birer birer canlanır
Gözümden süzülür yaşlar usulca
Eski bir şarkı çalar, ruhum harlanır
Tutunmak isterim geçmişe sıkıca
Ama nafile, zaman acımasız akar
Kabullenmek gerek, bu bir sınavdır.
Yeniden başlamak mümkün mü dersin?
Kırık dökük parçalarla yaşanır mı?
Belki de yeni bir vazo gerek, bilsen
Yepyeni çiçeklerle dolar mı içim?
Bilmem, belki de alışır bu gönlüm
Kırık vazonun hüznüne, derinden.