Kırık Vakitler Durağı

Biliyorum yersiz ve zamansız
Ama izlerini sürüyorum
Görünmez oldukları her an
Oysa ki biz.
Korkar da belki
Ellerimin ulaşılmaz
Uzaklığından,
Bir adım geri çekilir
Hissettirmeden.
Şehrin ortasında bir durak
Sağı reklam, solu beton
Ortası boşluk içinde,
Sığınağı yalnızların
Hele de akşamları.
Ağaçların, duvarların dibinde
Çizgili gölgeler etrafta,
Yer yer banklar kırılmış,
Durağa gelmiş yolcular
Sessizce oturmuş.
Ah genç yürek sancısı,
Saatlere bakar elbet.
Durağın ötesi hayatın akışı
Giden otobüsler ardından
Bir çay ocağı köşede
Dumanına saklanmış umutlar
Yarınlar uzaklarda.
O soğuk taşlara
Ben çökerim kimsesiz,
Kalmış gözüm yollarda
O ise gitmiş çoktan.