Kırık Şehir Aynası

Elimde kalan sensin, yorgun şehir
Gözlerin puslu bir akşamın hüznü
Her köşe başında bir anı gizli
Yüzüme çarpan rüzgar, eski bir sitem
Şimdi hangi yolda kaybolsam bilmem
Her adımda bir düş kırığı var
Sessiz çığlıklar yankılanır içimde
Bana senden kalan bu viran şehir
Yüreğimde dinmeyen bir deprem
Bütün ışıklar söndü, geceler uzun
Sensiz geçen her gün bir azap sanki
Anılar birer hayalet gibi dolaşır
Kaderime yazılan bu yalnızlık benim
Kırık dökük bir aşkın hatırası
Şimdi nerelere gitsem, kiminle kalsam
Bu şehir sensiz bir mezar taşı gibi
Her sokağı bir labirent, kaybolurum
Sen yokken anlamı yok hiçbir şeyin
Bir zamanlar aşkla dolu olan bu şehir
Şimdi bir yabancı gibi bakıyor bana
Ruhumda açılan yaralar kapanmıyor
Yine de bırakamam seni, ey sevgili şehir
Sen benim geçmişim, sen benim geleceğimsin
Belki bir gün yeniden yeşerir umutlar
Seninle yeniden başlarız belki hayata
Kim bilir, belki bir mucize olur yine
Yeniden severiz, yeniden tutunuruz hayata