Çekilmez bir yalnızlığa düştüm yine:
düşünceli, karamsar, lanetli.
Bir bakıyorsun ki
umarsızca, kırgın bir çocuk gibi hayallere dalıyorum bugün,
sonra bir de bakıyorsun ki
ağzımda acı bir kahve gibi tatsız bir melodi
sabahtan akşama kadar anıları kurcalıyorum ertesi gün.
Ve beni çileden çıkartıyor büsbütün
geleceğe dair duyduğum kaygı
ve endişe…
Çekilmez bir yalnızlığa düştüm yine:
düşünceli, karamsar, lanetli.
Yine her seferki gibi suçluyum.
Bahane yok,
olması da gereksiz.
Bu yaptığım kaçış utanç
felaket.
Fakat elimde değil
özlüyorum o günleri
beni anla…
Bir yanıt yazın