Kırık Dökük Sözleşme

Yükseldi içimden sonra o anlamsız duvar
Savruldu her bir taş sanki küskün bir rüzgar
Yeminler uçuştu sonra her bir köşede
Kaldırdı zaman perdesi hatıraları yeniden önüme
O anda vicdanımdan öyle sessiz bir haykırış duyuldu
Ki benliğim sonsuza dek taşıyacak bunu!
Dindi bir an o bitmeyen, anlamsız sitemler…
Ne kaldı geriye o deli gibi sevmeler,
O kaybolmuş umut?
Evet! fısıldayarak işte affedişin sesi…
Bütün yaralara çalındı sanki göklerden bir el
Unutmanın, silinmenin eli…
İçimde bir çocuk ağlar usulca
Eski bir şarkı söyler gibi.
Kayboldu sonra o derin acılar
Saklandı birer birer bütün anılar
Affetmek zamanı belki de şimdi
Yeniden başlamak mümkün mü dersin?
Yoksa bu sadece bir yanılsama mı?
Öyle bir boşluk kaldı ki içimde,
Ne yapsam dolmuyor sanki yeri.