Şefkat bir mendil gibi eskimeye yüz tutar,
Yırtılır köşeleri, dikişleri patlar.
Her bir yama yeni bir hüzünle dikilir,
Unutulmuş dualar gibi sessizce saklanır.
Modern yalnızlıklar kalpleri yorar,
Dokunuşlar sanallaşır, bakışlar soğur.
Bir yudum sevgiye hasret kalır ruh,
Şefkat dilenir, yankısı boşlukta boğulur.
Kırık Dökük Şefkatler
Bir yanıt yazın